– bevrijding uit de constructie ‘ik’? –
Vrijheid, stel je voor! De vrouw is nooit vrij geweest. Er was altijd de vraag naar kinderen, of je wilde of niet. En als je niet wilde, verraadde je lichaam je wel door ze toch te krijgen. Kinderen waren een zegen, zelfs al verloor je je leven. Je was bezit dat kinderen produceerde 1.
De eerste stap naar vrijheid werd gezet door de suffragettes: Stemrecht. En daarna de Sixties met de vrouwenemancipatie en de pil. Ze leken samen te vallen in die gift uit de hemel. Baas in eigen buik, vrijheid van angst in eigen buik.
Gelijke rechten, equal opportunities. Crèches. De arbeiders- beweging van de dertiger jaren had ervoor gezorgd dat de vrouw het voorrecht kreeg om achter het aanrecht te staan, en nu – nog weer later – kon de vrouw weer gaan werken. Unimode…, maar ook scheiden werd een geaccepteerd recht. Tegenwoordig de vrouw als ZZP-er, de vrouw als bedrijf.
En hoe nu verder? Zijn we er nu? Hebben al die vrijheden, vrijheid voor de vrouw gebracht? Is de vrouw nu vrij?
We kunnen zeggen dat wij als vrouwen uiterlijke vrijheid hebben gewonnen, maatschappelijke vrijheid, mogelijk economische vrijheid, maar hoe zit het met onze innerlijke vrijheid?
Het lijkt alsof we daar nauwelijks aan begonnen zijn. Oké, er zijn talloze cursussen voor vrouwen: vrouwen in hun kracht, de oervrouw, ontdek de engel in jezelf, nooit meer aan de man, magische middeltjes van deze tijd, de goede heks, ….
Maar hebben zij een écht antwoord, meer dan een deelantwoord? Bestaan er vrouwen die het écht begrijpen? Het hele probleem? Zijn er vrouwen die innerlijk volledig vrij zijn? 2
Ons ego – een opgetuigde kerstboom – is onze identiteit. We zijn er afhankelijk van, verslaafd aan, geïdentificeerd mee, het is alles aan de oppervlakte, aan ons uiterlijk. Het is een constructie.
Kan onze boodschap zijn: ‘kijk verder dan je mooie neus lang is of beter, kijk dieper, kijk wat er achter die kerstboom zit, want het kan niet zo zijn dat jij die jas, die kerstboom bent’. Het kan niet dat je niet meer dan een ‘ik’ constructie bent.
Er moet meer zijn. Wat als we al het foute aan die oppervlakte aan de kant zetten? Wat hebben we te verliezen? Onze teleurstelling, onze eenzaamheid, onze gevangenis, onze depressie, ons ongelukkig zijn?
Kunnen we opnieuw ons leven beginnen? Niet meer meedoen aan alles wat fout is? Wij nemen geen genoegen meer met imperfectie, compromissen en foute beloften. Waarom zou je altijd fouten moeten inbouwen?
Vrijheid van ons ego, vrijheid van ons uiterlijk, vrijheid van alles moeten, bevrijding van onze onzekerheid, onze eenzaamheid, ons minderwaardigheidscomplex ……… zou dat de nieuwe vrijheid kunnen zijn, de uiteindelijke vrijheid? De echte vrijheid verkregen via ons innerlijk? 3
- Uit het boek: We weten natuurlijk dat in alle tijden vrouwen elkaar methodes doorgaven waardoor je niet zwanger kon worden of waardoor de zwangerschap binnen een aantal dagen/weken ‘spontaan’ afgebroken werd.
↩︎ - Commentaar 2024: Bestaan er vrouwen die zich innerlijk geheel vrij hebben gemaakt? Vrouwen die vrij en ongebonden in de samenleving staan en zich bevrijd hebben uit de gevangenis van hun uiterlijkheden, vrouwen die zich bevrijd hebben uit de dominantie van de man, vrouwen die hun minderwaardigheidscomplex achter zich gelaten hebben?
↩︎ - Commentaar 2024: het innerlijk wordt door velen geclaimd via de weg naar het innerlijk, de weg naar de bron, de weg naar het hart. Maar heeft het innerlijk van de Ware Vrouw niet een heel ander karakter, anders dan we allemaal denken of verwachten? ↩︎